نام شعر:بهونه ای برای شعر سرودن

بهونه ای برای شعر سرودن

تا قلم به دست میگیرم برای شعر سرودن

یاد چشمات می افتم که به من زندگی میدن

غزل چشمای نازت مثل اسمت نازنین

من همونم که دو چشمام جز تو چیزی نمیبینه

موهای رنگ نگاهت غم و یاد من میاره

ولی وقتی که میخندی خنده هات روی لبم خنده میزاره

صدای ناز و لطیفت پر احساس قشنگه

همون احساسی که با نبودنش دل من داغون و تنگه

واسه وصف خوبیات هر چی بگم بازم کمه

آخه خوبیات واسم اندازه یه عالمه

پرم از شعر و ترانه وقتی پیش من نشتی

توی این عالم و ادم تو یه چیز دیگه هستی

تو چه خوب و نازنینی مثل لحظه های بودن

همینا بهونه میده دستم واسهء شعر سرودن

نظر یادتون نره